Eén traantje voor het verleden is ruimschoots genoeg wanneer de toekomst geen afscheid is.

De liftknopjes van mijn slokdarm werken niet meer, elk stukje voedsel is urenlang aan het rolschaatsen in mijn maag ...

Hilde, die veel ervaring heeft met het verzorgen van grote viervoeters, wordt stalmeester van de brontosaurussen.

Ik hoor het vuurpeloton alsmaar luider aangemarcheerd komen. Mijn aorta is gevuld met angstzweet ...

Mijn fiets had zeeziekmakende wiebelwielen en was uitgerust met een piepende ketting die de oliecrisis uit de jaren zeventig verklankte.

De optiepremies zijn zo plat als een vijg die aan anorexia lijdt ...

Ik herinner me nog het jaar 1998. Het stofzuigergeluid leek een zekere vorm van ademnood te ontwikkelen ...

Ben ik stilaan gaargekookt in mijn eigen beleggingsvet ?

Kreeften zetten de sirtaki in, en de slok witte wijn baant zich als een aanspoelende golf door mijn keelgat.

Zo had ik succes bij dat alternatieve meisje waarmee ik een hand, een fles retsina, een handvol maïssigaretten en het hele wereldleed deelde.